Sayfalar

17 Mayıs 2013 Cuma

bana anne demeyin!

küçükken kardeşimle kağıtları ve kibriti alıp yanınca ne olur deneyi yapmaya kalkmıştık..kağıtlar kendiliğinden sönmeyince annem görmesin diye tekli koltuğun altına atmıştık..neticede koltuk yanmıştı tabii ki!

bi keresinde de kardeşim evde ne kadar çatal bıçak varsa davul fırına atıp fırını da yakmıştı..annem birisi et pişiriyo sanmış sabah sabah!

terminatörü izledikten sonra kardeşim bi bebeğimin gözünü oymuştu..hala durur o bebek..bence çok karizmatik bi bebek olmuştu!

arabaların içini açmaya çalışırdık..ağlayan bebeğim vardı onun da sırtındaki pil yerini açardık hep..merak ederdik nası çalışıyo diye..

babamın yurtdışından dönmesi bi olaydı..yeni legolar yeni barbieler ve yeni çikolatalar demekti! legolar camdan aşağı atıldı sıkıldıkça, barbieler arkadaşlara dağıtıldı beraber oynanırken, çikolatalar da hemen yendi..

şimdi ben bunlar anlattım aklımca da bi yerlere bağlicaktım ama unuttum tabii ki de!

kendi hamileliğimden beri çocukluğumu inanılmaz çok düşünüyorum..biz mutlu çocuklardık..sokakta oyun evde oyun okulda oyun..acaba kaç kere sıkıldım demişimdir merak ediyorum..e zaten biz çocukken sıkı can iyiydi kolay çıkmazdı!

parklarda bi sürü anne çocuklar görüyorum..annem bizi parka götürür müydü hiç anımsamıyorum..sokak çocuklarıydık biz..bahçeye inerdik..çamurdan köfte yapıp evcilik oynardık..annemiz peşimizde dolaşmazdı..ya onlar da bahçenin çardağında diğer komşularla otururlardı ya da evde işlerini yaparken arada balkondan kontrol edilirdik..

aslında kontrol etmesine gerek de yoktu..beş dakikada bi seslenirdik yukarı..

"anneeeee yirmibeşbinlira atar mısın çokopirens alacam!!!!!"
"anneeeee topumu atar mısın??!!"
"anneeeeeee alperler beni aralarına almıyorlaaaaarr!!"
"anneeeee bilmem ne oyuncağımı atsanaaaaa!!"
"anneeeee susadımmmm!"
"anneeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!"

en son annem de bize bağırırdı..

"bana anne demeyin!"

ne diyek mahmut mu diyek esprisi o dönemler yoktu..ama bizim de cevaplarımız vardı..

"sevdaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!"

2 yorum:

nugili hayat dedi ki...

:))) annem de aynı lafı kullanırdı, bir gün de bir çocuk bağırıp duruyordu anneee diye. Bende arkadaşımla evde oturup sohbet ediyordum. Arkadaşım dayanamayıp hay ananı ya dedi. Sonra camdan baktık ki o arkadaşımın kardeşiymiş.:DD
şimdiki çocuklar anneleri tarafından bir fanusa alınıyorlar. Çok depresif,agresif ve mutsuz çocuklar onlar. Ayrıca özgüvenleri gelişsin diye hiç terbiye edilmediklerinden terbiyesizler de. Çok üzücü. Bak yemin ediyorum çocuğum olursa böyle yapmayacağım.

pelin dedi ki...

hehe iyiymiş! :)

aynen öle nugi..yalnız büyüyo çocuklar..çok fazla imkan var önlerinde bence sorun bu..valla ben de hep çocuğa çocuk gibi davranılmasından yanayım..öle özgüven gelişsin falan diye büyük muamelesi yapamam..dur bakalım neler gelecek başıma :)