normal anneler gibi..

açtım bomboş yeni kayıt sayfasını öyle bakıyorum. bir sürü şey yazasım var..bir sürü kişiye sövesim var..ama enerjim yok bunu yapmaya..öyle ipleri kopmuş kukla gibiyim sanki..


facebooku açıyorum..hala ölen arkadaşlarımızın fotoğrafları düşüyor akışa..sonra ağlayanlar..sonra limanda yapılan anmanın videoları..ve bir de konfetiler! açılış yapmışlar, konfeti patlatmışlar, selfie çekmişler, bugün bayram demişler..üzülmemişler, o limanı kapatmamışlar, kıl payı kurtulan, arkadaşlarını toprağa verenleri tekrar orada çalışmaya zorlamışlar, kanları, parçaları, yıkıntıları şööyle bir süpürmüşler, insanları doldurmuşlar yine o alana, "hata bizde" dememişler, "suçluyuz" dememişler, "korumak görevimiz, koruyamadık" dememişler, arkalarından bir fatiha bile okuduklarını sanmıyorum..


ben bu haldeysem, alana gidip çalışmak zorunda bırakılan arkadaşlarım ne halde, düşünemiyorum..


geçen hafta tatildeyken arin'in akşam uykusu gelince aras ile onu pusetine atıp otelin etrafında turlamaya başladık. baya arkalara kadar yürüdük. karanlık ve ıssız yerlerdi, odalar falan boş, otelin duvarı, yanda yol..karanlık ya oğlan çabucak uyudu tabii..ertesi gün tekrar uyku saati gelince aras'a "sen keyfine bak ben 10 - 15 dakikaya uyutur gelirim" dedim. tek başıma turlamaya başladım. aynı ıssız tarafa gittim, karanlık ve sessiz arin rahatça dalar diye..sonra bir ürperti geldi bana, korktum o ıssızlıktan, baktım arin dalmış hemen geri döndüm aras'ın yanına..dedim ki "ya terör merör var, şimdi şurdan bir manyak girip tarasa bi bok yapamayız, öyle korktum ki arka tarafa gidince" aras, "bi daha yalnız gitme o tarafa zaten, buralarda ol" dedi. bir tatil köyündeyiz, aklıma böyle bir ihtimal geliyor, tatil köyünün güvenlikçileri falan da var ama benim aklıma böyle bir ihtimal geliyor ve kocama söylüyorum. ve genelde sakin olan ve son derece aklıbaşında olan kocam bu ihtimale saçmalama diyemiyor. çünkü bu ihtimal var! çünkü bir manyak gerçekten de gelebilir! çünkü ben saçmalamıyorum...


demin ekşisözlük'te de benzer bir başlık okudum. tunus'taki plaj saldırısı benzerini yapabilirler falan diyorlardı. bu ihtimal son saldırıdan bile önce aklımdaymış demek ki, bilinçaltımdaymış..ürperdim..düşünmek zorunda bırakıldıklarımızdan korktum..


ben bu hafta üç kişilik çekirdek ailemizin tatilini yazacaktım oysa ki..arin'in başta havuza nasıl çığlık kıyamet girdiğini, sonra balık gibi yüzdüğünü, atladığını, meymee suyuuu diye ortalığı ayağa kaldırdığını, mini discoda nasıl dans ettiğini, anne dediğin kişinin tatilini miniclup'ta geçirme zorunluluğunu yazacaktım..komik, tatlı, eğlenceli şeyler yazacaktım..hani dünyanın başka bir yerinde güzel bir ülkede yaşayan normal anneler gibi... içinde terör, güvenlik korkusu taşımayan, tek derdi çocuğunun yediği, yemediği olan anneler gibi... normal anneler gibi..


bu ülke ne zaman normal bir anne olmama izin verecek bilmiyorum?!