bir süredir arinço'nun akranlarının yaşadığı 2 yaş krizlerini dinliyorum/görüyorum. "aa bizde yok bu durumlar, arin'in davranışları normal. çocuk bu zaten tutturacak" falan diyordum. kontrol altında durum falan diye düşünüyordum.
ama bir gün arinkuşumla dışarı çıktık ve ben iki yaş krizi neymiş öğrendim!
böyle serin ama güzel bir gündü. arin bütün gün evdeydi ve azıcık hava alalım, parka uğrayalım, bir de marketten alacaklarımızı alalım dedim tuttum canavarımın elinden çıktım.
parka kadar elimi tutmaya devam etti. parkta bıraktı. buraya kadar tamam zaten. ama Allah'ım parkta bir koşturmacalar, kaydırağın tepesine çıkıp oturmadan kaymacalar.....ay ben hala "çocuk canım olcak o kadar" modundayım. evden çıkarken polyanna mı öptü beni naaptıysa artık?!
parkta hatırı sayılır bir süre geçirdikten sonra (hatırı sayılır süre ne dersen bilgocan, annenin artık "ehhyetterrebe" dediği süreye denk gelir) çıkalım dedim. polyanna'nın öpücüğü beni çok etkilemiş olacak ki "arin hadi gidiyoz oğlum" dediğimde arin de peşimden tıpış tıpış gelcek, elimi tutacak ve huşu içinde markete gitcez sandım.
polyanna'nın bu kazığını asla unutmicam! yazdım kızım bi kenara!
elimi tutmadı. zar zor parkın dışına çıktık. direndi direndi direndiiii..ve en sonunda şak diye yere oturdu! kalakaldım. "ulan eşşooolusu 32 yaşında kadınım ben oyuncak mı olcam elinde!" dedim ve ben de yere karşısına oturdum! parkın yanında camii var ve o gün de mevlüt varmış, Allahım o amcaların, teyzelerin bize bakışları! "kın kın kın" diye kınadılar resmen! neyse, oturdum "lanoolum derdin ne?" dedim. "hıgılbıgıltıgıl" anlattı bişiler. "evet yavrucum anlıyorum seni ama baba evde bekliyor, aç biiilaç, markete gitmemiz yemek yapmamız lazım" dedim. azcık sakinleşti, kalktı ve benimle aynı yönde yürümeye başladı. heh dedim şükür, bitti.
markete geldik. ordan oraya koşturdu, dolap kapaklarını açtı "koko koko" diye kolaları kaldırmaya çalıştı (evde kola içmeye son vermeliyiz sanırım o_O) bunlar zaten klasik arin davranışları. küçük mahalle marketi olduğundan ve onunla ilgilenmeye hevesli bir sürü abi ve ablalar olduğundan bir miktar rahat yapmış olabilirim alışverişimi hatta. kasada ödemeyi de yaptım ve polyanna'nın öpücüğünü hatırladım, "arin gel oğlum çıkıyoruz" diye seslendim. gelmedi! gel gelmem gel gelmem muhabbetimize dayanamayan kasadaki çocuk gitti, kucakladı ve getirdi. ve arin nasıl sakin kucağında, nasıl mutlu. ay dedim atlattık çok şükür! ve marketten dışarı çıktık. sonrası aşağıdaki fotoğraf işte!
10 yorum:
hahahahha cok tanıdık hareketler ya 2 yaş sendromunun teğet geçtiği bir çocuk yok hepsi bu dönemin içine cukk diye giriyorlar. Olan analara oluyor :)
Klübe hoş geldin :D Allah çabuk çıkartsın bacım..
vay bee... neymis yav bu 2 yas sendromu... benimkilerin üzerinden coooook uzun yillar gectigi icin unutmusum valla:)
Gecmis olsun diyim Pelin'cim, inan bana cok cabuk geciyo, nasil gectigini annamiyosun (gecerken zaman zaman geciriyo ama canlari sagolsun)
Bir de 40 yas sendromu vardir. 8 sene önce yasamistim, iyi hatirlarim. Ne krizdi yarabbim, Ben de tutturmustum "banane yaa ben 40 falan olmicam , olmak istemiyom bananeee, böhhüüüeaaa!!" diye bögürmüstüm. Hala utanirim aklima geldikce.
50.de daha büyük bir performans bekliyorum bakalim... hayirlisi.
;)
Allahım sana geliyorum tut beni. Bizimki 8 aylık oldu üst dişleri çıkarma sırası ve sürekli ağlıyor ağlıyor ağlıyor inatlasiyor ve ben şimdiden 2 yaş sendromundan çok korkuyorum. Ben bebek beş yaşına gelene kadar rüyada falan geçse bu dönemler. Allah kolaylik versin. Sabır anneligin bir adiymis onu öğrendim. :)
Allahım sana geliyorum tut beni. Bizimki 8 aylık oldu üst dişleri çıkarma sırası ve sürekli ağlıyor ağlıyor ağlıyor inatlasiyor ve ben şimdiden 2 yaş sendromundan çok korkuyorum. Ben bebek beş yaşına gelene kadar rüyada falan geçse bu dönemler. Allah kolaylik versin. Sabır anneligin bir adiymis onu öğrendim. :)
:) ilk karsılastıgımızda bizide cok etkileyen ama şimdi nerede nasıl olacagını kestirdigimiz durumlar :) en son hastanede koridorda bizde bu durumda oturmuştuk birlikte ogluma herkes baktı garipsedi güldü gecti ama oglum mutluydu en önemlisi
oy gülşah oyyy ne sendrommuş yaa..
hoşbulduk dicem ama bi gülme geliyo ceren ya?!
ay ayşe yaa ben de 15 biterken bunalıma girmiştim. 30 hiç acımadı ama anlamadım nası geçti:)
aaa nugicim bunlar daha iyi günlerin! ahahahahaaa :)
valla ben de oturdum işte sokağın ortasına, yapcak bişi yok sevda, kriz geçsin de :)
Çok güldüm yaa :) gülerken de birden aklıma 19 aylık kızım geldi ve anında 5 ay kaldı ve sinyaller yavaş yavaş verilmeye başlandı.
oyy maşallah nası da baldır şimdi o :) valla bizim de sinyaller 18 aylıkken başladı ama şuursuzluk işte takmadık..huni takıcam nesli huni! :)
Yorum Gönder