sanırım içimdeyken daha iyiydi..her yerde beraberdik..pek kıymetini bilememişim meğer!

biz arin'i öğrendiğimizde çok şaşırmıştık..beklemiyorduk..hazırlıksızdık..

çok korkmuştum ben..naparım nası bakarım? olur mu olmaz mı?!

doktora ilk gittiğimizde kesenin içinde görünmüyordu..o kadar da erken fark etmişiz aslında..doktor evet kese var ama henüz çok erken bebek görünmüyo dediğinde ne kadar üzülmüştüm..ya yoksa?! ya boş gebelikse?! o zaman anlamıştım ben bu bebeği çok istiyodum çok! düşündüğümden daha da çok..

sonra o küçücük kesenin içinde arin belirdi..bezelye tanesi kadar..küçücük..çok çok ufak..o bezelye tanesi tutundu oraya..bırakmadı..haftalar boyu büyüdü..şaşırttı..şükrettirdi..düşünsene bilogcan hepimizi o kadarcıkmışız ama ne hallere geliyoruz! mucize diil de ne bu?!

kıpırdamaya başladı bi zaman sonra..onyüzmilyonbin baloncuk yutmuş gibiydim! başlarda tabii..sonra sağlam tekmeler, sağ ve sol kroşeler yedim! kaburgalarımın dili olsa da konuşsa! ^.^

ben arin'i hep doğurmak istedim..sorumluluğu babasıyla paylaşmak istedim..sorumluluk sadece bendeyken hep korktum bişi olursa diye..bi de mahsülü görmek istedim tabii! ^.^

geçen yılın nerdeyse tamamını hamile geçirdim..şimdi düşünüyorum da nası mucizevi bi dönemmiş..nası güzelmiş..böyle oğlumla bir bedende ten tene, can cana..

sezaryen olduğu için bazı anneler aksini iddia etse de ben arin'i "doğurdum"..içimde gün be gün büyüttüm onu çok büyüttüm hatta! ^.^ zamanı gelince de doğurdum..dünyaya getirdim..daha karnımdan çıkmadan martı çığlığını duydum..yanağı yanağıma deyince sustu o martı..oğlumun yanağı yanağımda, babasının eli elimde..

dedim ki kendi kendime "bu aşksa babasına duyduğum ne?! babasına duyduğum aşksa bu ne?!" çok daha ulvi, çok daha mucizevi, çok daha derin bi duygu arin'e hissettiğim..başka türlü bişi..sanırım henüz bi ismi yok bu duygunun.."annelik" diyoruz kısaca ama tarifi yok.. benzersiz..

hani daha önce demiştim ya sana bilogcan ben emzirmeyi sevmedim diye..vallahi yalanmış..çok sevdim ben emzirmeyi..arin kafasını kaldırıp boncuk boncuk bakıyo ya, emerken uyuyo ya, ben o anlarda onu deli gibi öpüyorum, seyrediyorum ya..ödüm kopuyo emmeyi bırakırsa diye!

nası anlatılır bilmiyorum bütün bunlar..çok seviyorum..eminim "çok" hiçbir zaman kendini bu kadar yetersiz hissetmemişti..böyle delicesine, manyakcasına bi sevgi..

ben şimdi bunları neden mi anlattım bilogcan? sıpamı özledim..sanırım içimdeyken daha iyiydi..her yerde beraberdik..pek kıymetini bilememişim meğer!